سلام شما فک کنم
خيلي با وبلاگت دوستي همه حرفاي دلتو توش مينويسي :)
جالبه
عصاره ي تمام مهرباني ها را مي گيرم
و از آن فرشته اي مي سازم همچون “خودت”
آپم ومنتظر حضور گرمت!
چو رخت خويش بر بستم از اين خاك همه گفتن با ما اشنا بود
وليكن كس ندانست اين مسافر چه كفت و با كه گفت و از كجا بود
آپم ومنتظر حضورت
آره من که ميرم!
مگه آدم چقدر ميخواد زندگي کنه که همش به درسو درگيري ذهن با اون بگذره؟؟؟
آدم بايد شاد زندکي کنه تا ابعد حسرت نخوره.
توي هنرم شادي توي شهرت خلاصه ميشه! مثلا همين علي ضياي خودمون چقدر خوشه.
حالا ما بريم فيزيک بجاي خوشي همش اشکمون در مياد!
سلام آجي فيزيکدان خودم.
خسته نباشي از امتحان به اين سختي ! خداييش حق داري اينقدر دلت پر باشه خيلي مزخرفه! لا اقل فيزيک امسال ما !
