|
WelcOme
 ATI 88 مرا دخــــتر خانـــوم مینامند مضمونی که جذابیتش نفـــس گـــــیر است! دنیای دختــــــــرانه من نه با شمع و عروسک معنا پیدا میکند و نه با اشــــــک و افسون اما تمام اینها را هم در برمیگیرد! من نه ضعیفم و نه ناتوان، چرا که خداوند مرا بدون خشونت و زورِ بازو میپسندد. اشک ریختن قدرت منه....    |
در ادامه مطلب ...
پسر : ضعیفه! دلمون برات تنگ شده بود...اومدیم زیارتت کنیم! دختر : تو باز دوباره گفتی ضعیفه؟؟؟ پسر : خوب... «منزل» بگم چطوره !؟!!! پ: باشه... باشه...ببخشید «ویکتوریا» خوبه ؟
د: ... واقعا که پ: خوب چیه... نمیگم... مریضم اصلا... خوبه!؟ دختر : واااای... از دست تو پ: ای بابا... ضعیفه! این نوبه اگه قهر کنی، دیگه نازکش نداری ها ! د: بازم گفتی این کلمه رو...!؟؟؟ د: من از دست تو چی کار کنم پ: شکر خدا...! ، دلم هم پیچ میخورد چون تو تب و تاب ملاقات تو بود...؛ لیلی قرن بیست و یکم من د: چه دل قشنگی داری تو... چقدر به سادگی دلت حسودیم می شه پ: صفای وجودت خانوم د: می دونی! دلم تنگه... برای پیاده روی هامون... برای سرک کشیدن توی مغازه های کتاب فروشی و ورق زدن کتابها... برای بوی کاغذ نو... برای شونهبه شونه ات راه رفتن و دیدن نگاه حسرت بار بقیه... آخه هیچ زنی، که مردی مثل مرد من نداره پ: می دونم... میدونم... دل منم تنگه... برای دیدن آسمون تو چشمای تو، برای بستنیهای شاتوتی که با هم می خوردیم... برای خونه ای که توی خیال ساخته بودیم و من مردش بودم د: یادته همیشه به من میگفتی «خاتون»؟ د: آخ چه روزهایی بودن... ، چقدر دلم هوای دستای مردونه ات رو کرده... وقتی توی دستام گره می خوردن... مجنون من پ د: چت شد؟ چرا چیزی نمی گی ؟ د: نگاه کن ببینم...! منو نگاه کن پ د: الهی من بمیرم...، چشمات چرا نمناک شده... فدای تو بشم پ: خدا ن... (گریه د: چرا گریه می کنی...؟؟؟ پ: وقتی دستاتو کم دارم چه جوری بخندم... کی اشکاموکنار بزنه که گریه نکنم ؟ پ: باشه... باشه... تسلیم. گریه نمی کنم... ولی نمیتونم بخندم . پ : تو که می دونی... من از این لوس بازی ها خوشم نمیاد... ولی امسال برات کادوی خوب آوردم. د:چی...؟ زود باش بگو دیگه... آب از لب و لوچه ام آویزون شد پ تک عروس گورستان!.........پنج شنبه ها دیگه بدون تو خیابونها صفایی نداره اینجا کنار خانه ی ابدیتت می نشینم و فاتحه می خوانم نه... اشک و فاتحه...نه... اشک و دلتنگی و فاتحه...نه... اشک و دلتنگی و فاتحه... و مرور خاطرات نه چندان دور امان... خاتون من!!!تو خیلی وقته که آرام بخواب بانوی کوچ کرده ی من....دیگر نگران قرصهای نخورده ام... لباس اتو نکشیده ام و صورت پف کرده از بیخوابیم نباش...!....نگران خیره شدن مردم به اشکهای من هم نباش  |
.
