ترانه سرا : روزبه بمانی
آهنگساز : علیرضا کهن دیری
منـــو جون پناه خودت کن بـــرو ، بذار پـــــای ایــن آرزو واستم
به هر کی بهم گفت ازت رد شده ، قســم می خورم من خودم خواستم
منــــو جون پناه خودت کن بــرو ، من از زخم هایی که خوردم پرم
تو بایـــد از این پله بالا بــری ، تو بالا نری من زمیــن می خورم
درست لحظه ای که تــــــو باید بری ، اسیر یه احساس مبــهم شدیم
ببیــن بعد یک عمر پرپر زدن ، چه جای بـــــدی عاشــق هم شدیم
برای تـــو مردن شده آرزوم ، یه حقــــی که مــــن دارم از زندگیم
نگـــا کن تو این برزخ لعنتـــی ، چه مـرگی طلبــکارم از زندگیم
به هرجـــــا رسیدم به عشق تــــــــو بود ، کنار تو هرچی بگی داشتم
ببین پای تــاوان عشقم به تو ، عجب حسرتـــــــی تـو دلم کاشتم
اگه فکر احساسمـــونی برو ، اگه عاشق هر دومونـــی برو
تو این نقـــطه از زندگی مــرگ هم ، نمـی تونه از من بگیره تو رو